Genital siğil gebelikte en sık görülen cinsel yolla bulaşan hastalıktır. Gebelikte gelişen genital siğilin bebekte ne tür etkilerinin olacağı ve doğumun ne şekilde yapılacağı konusu günümüzde halen tartışılmaktadır. Karşılaşılan diğer bir sorun ise tedavi seçeneklerinin sınırlı olmasıdır. Gebelikte bebeğin yabancı bir cisim olarak algılanmaması için bağışıklık sistemi zayıflar, bağışıklık sisteminde meydana gelen bu değişikliklerin genital siğillerin seyrini değiştirdiği düşünülmektedir. Gebelikten sonra siğiller genellikle küçülür hatta bazen kaybolabilir. Gebelik sırasında rahim ağzında ve vajinada yerleşen siğiller doğum yolunu kapatarak vajinal doğumu engelleyebilir, doğum sırasında ciddi kanamaları sebep olabilir aynı zamanda bebeğe virüs geçişi olabilir. HPV virüsü taşıyan ama genital siğili olmayan gebelerde sezaryen yapmak tartışmalı bir konudur ve vertikal geçiş azalttığına dair bir kanıt yoktur. Aynı zamanda sezaryen ile doğum yapmış genital siğil olan kadınların bebeklerinde de bu hastalık görülebilmektedir. HPV taşıyıcısı ve aynı zamanda genital siğili olan gebelerde sezaryenin laringeal papillomatozisi azalttığı düşünülse de günümüzde tüm genital siğili olan veya HPV pozitif olan gebelere sezeryan önermek için elimizde yeterli sayıda çalışma ve kanıt yoktur. Her ne kadar kanıt az da olsa doktorların bir çoğu vajinal doğum sonrası bebeğe geçişi engellemek, epizyotomi ve doğum yırtıklarının üzerine siğil bulaşmasını önlemek ve annenin endişelerini gidermek için sezaryen ile doğumu tercih etmektedirler. Gebelerde siğillerin tedavisinde lazer tedavisi, kimyasal yöntemler, kriyoterapi (dondurma), elektrokoter (yakma) ve cerrahi eksizyon gebeliğin her döneminde uygulanabilir.